Երբեմն զարմանում ես մեր քաղաքական ղեկավարության թերարժեքության վրա։ Արդեն ոչ ոքի չի զարմացնում այն փաստը, որ նրանք ամբողջովին ենթարկվում են թուրք-ադրբեջանական տանդեմի կամքին, սակայն Հայաստանի իշխանությունների վերջին հայտարարությունները ցույց են տալիս տարածաշրջանում երկրի իրական դիրքը։
Չսպասելով Երևանի` հրադադարի ռեժիմի խախտման դեպքերի հետաքննության մեխանիզմ ստեղծելու ակնհայտ նվաստացուցիչ առաջարկի արձագանքին՝ Հայաստանի ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը հայտարարում է. «Հայկական կողմից չի եղել որևէ քայլ, որն էսկալացիայի կհանգեցներ, սակայն եթե Բաքուն պնդում է, ապա մենք պատրաստ ենք հետաքննել»։
Հայաստանի իշխանությունները շողոքորթալով խնդրում են հնարավորություն ընձեռել` հետաքննել հրետակոծության դեպքերը, որոնք չե’ն եղել, և եթե Ադրբեջանին պետք է, պատրաստ են պատասխանատուներ նշանակել։ Ի պատասխան Ադրբեջանը չի արձագանքում: Իսկ ի՞նչին արձագանքի։ Չափազանց մեծ պատիվ է հայ պաշտոնյաներին պատասխանելը, չէ՞ որ նրանց խնդիրն է ոչ թե առաջարկել, այլ` առանց ավելորդ հարցերի կատարել Բաքվի բոլոր պահանջները։
Օրինակ, Արմեն Գրիգորյանը հայտնում է, որ Երևանը ստացել է Հայաստանի Սահմանադրության փոփոխությունների առաջարկների խաղաղության պայմանագրի նախագծի վերաբերյալ արդեն 10-րդ փաթեթը։
Կարո՞ղ էինք պատկերացնել, որ կհայտնվենք մի իրավիճակում, երբ Հայաստանի իշխանությունները մեր թշնամուն համոզում են ընդունել մեր լիակատար կապիտուլյացիան գոյություն չունեցող գնդակոծությունների համար մեղքի հաստատման տեսքով և խնդրում են Ադրբեջանին խաղաղության պայմանագիր կնքել։ Մինչդեռ ներկայիս իշխանությունների հետ դա իրականություն է դարձել։
Կայքում հրապարակված տեղեկատվության հեղինակային իրավունքը պատկանում է բացառապես «Hratap Lurer»
© «hratap.org».
Թողնել պատասխան