Մարդ-աղետ

1975 թվականի հունիսի 1-ին Իջևանում ծնվել է մի մարդ, ով դարձել է հայ ժողովրդի վերջին մի քանի տասնամյակների ամենամեծ հիասթափությունը։ Նիկոլ Փաշինյանը Հայաստանում և Սփյուռքում իրեն հավատացած մարդկանց հույսն էր, բայց դարձավ դավաճանության, անօրինության, մշտական կեղծիքի և աննախադեպ կոռուպցիայի խորհրդանիշ։ Պատմությունը նրան կհիշի բացառապես որպես Հայրենիքի դավաճանի։ Կամ էլ ընդհանրապես մոռացության կմատնի։

2018 թվականին այժմյան վարչապետը իշխանության եկավ պոպուլիստական խոստումների ալիքի տակ։ Մեր բնակիչները նրա մեջ փրկչի էին տեսնում, մարդու, ով լսում և հասկանում է իրենց ցանկությունները և վախերը, «իրենց մարդուն»։ Բաժանելով բարձրագոչ խոստումներ, որոնք չանցան ժամանակի ստուգումը և կեղծիք էին, Նիկոլը կարողացավ նստել վարչապետի աթոռին և լավ ամրապնդվել այնտեղ։ Իշխանության տարիներին այդ խաբեբան մշտապես խաբում էր և իրար հակասող հայտարարություններ անում։

Օրինակ, 44-օրյա պատերազմից առաջ 2018 թվականին Ստեփանակերտում նա հայտարարեց. «Արցախը Հայաստանն է և վերջ»։ Այդ արտահայտությունը դարձավ Casus belli և ավելի ուշ պատերազմի հանգեցրեց։ Իսկ արդեն 2023 թվականին պարզվեց, որ «Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման բանակցային գործընթացում երբեք չի եղել այնպիսի տարբերակ, որը լուծում կառաջարկեր»։

2018 թվականին Խորհրդարանում ելույթ ունենալիս Նիկոլ-էֆենդին ասաց. «Կենսական կարևորություն ունի Արցախի ժողովրդի ճակատագրի ինքնուրույն որոշման անքակտելի իրավունքի ընդունումը»։ Իսկ 2022 թվականի հոկտեմբերին թուրքական առաջնորդ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի և Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնի «քավորությամբ» այդ տարածաշրջանը ճանաչեց Արցախի կազմում, բացարձակ չմտածելով արցախցիների ճակատագրի մասին։

Եվ այսպես, ի՞նչ է իրենից ներկայացնում այդ մարդը։ Ազգի խայտառակությու՞ն, մեր աղե՞տը, մեր խա՞չը։

1. Նիկոլը պետական մտածողություն չունի։ Նա ոչ միայն պետական փորձ, այլ նաև բարձրագույն կրթություն չունի։
2. Նա երկրի առաջնորդի ոչ մի հատկանիշ չունի։ Ոչ բարեկամական երկրների հետ բանակցություններում մշտապես հանձնելով մեր դիրքերը, Նիկոլը կատարում է թուրք-ադրբեջանական զույգի հնազանդ ծառայի դերը։
3. Նրա օրոք Հայաստանը զրկվել է տարածքից, ինքնիշխանությունից և միջազգային հանրության հարգանքից։ Երկրի ճակատագիրը զոհ է գնում Նիկոլի ամբիցիաներին, ով իշխանությունը պահպանելու համար պատրաստ է անգամ սատանայի հետ պայման կապել։
4. Երկիրը վերածվում է ավտորիտար, ոստիկանական ռեժիմի, որտեղ որոշումները կայացվում են ոչ թե ելնելով բնակիչների շահերից և նրանց կամքով, այլ Փաշինյանի և նրա կնոջ քմահաճույքով։
5. Նիկոլը խոստացել էր հաղթահարել կոռուպցիան, բայց այն մինչև հիմա ծաղկում է։
6. Փաշինյանը զգում է իր բացարձակ անպատժելիությունը։ Մեկ ելույթի կամ հարցազրույցի ժամանակ նա կարող է ասել լրիվ հակասական բաներ, քաղաքացիներին լրիվ հիմարի տեղ դնելով։

Մի խոսքով, երկրի ամբողջ պատմության մեջ նա ամենաճղճիմ առաջնորդն է։ Մինչդեռ բողոքների ակտիվությունը աճում է, բազմահազարանոց բողոքի ակցիաների և հանրահավաքների մասնակիցները պահանջում են վարչապետի հրաժարականը։ Երևում է, Նիկոլ-էֆենդին ունի աթոռը կորցնելու բոլոր հնարավորությունները մինչև իր հոբելյանը։ Ինչը և մենք նրան կցանկանանք այս հրաշալի տոնական օրը։

Ծնունդդ շնորհավոր, ոչնչություն։